Suma dostępnych danych batymetrycznych wszechoceanu ujawnia zawstydzającą prawdę. Zaledwie 20% powierzchni oceanicznego dna zostało skatalogowane w spójnym systemie. Jeszcze w 2017 roku było to zaledwie 7%. Ten znaczący postęp dokonał się dzięki The Nippon Foundation – GEBCO, która w 2017 roku otworzyła projekt Seabed 2030. Istota projektu sprowadza się do zbierania danych udostępnianych przez liczne instytucje i projekty badawcze, a celem jest stworzenie mapy całego globalnego dna oceanicznego do 2030 roku. Kibicujemy im. 

Zdjęcie wiodące pochodzi z notatki na temat batymentii fjordu  fiordu Sherarda Osborna. Wyniki badań przyczyniły sie do poznania dynamiki topnienia grenlandzkich lodowców.