Zgodnie z definicją zaproponowaną w 2016 roku (Hobday et al.2016), oceaniczne fale gorąca to lokalna, utrzymująca się przez co najmniej 5 dni anomalia temperatury powierzchniowej warstwy wody, wykraczająca poza 90 percentyl 30-letniej średniej dla danego miejsca i sezonu.

Lokalne anomalie temperatury powierzchni Oceanu są zjawiskiem, które występuje od zawsze i znane są z destrukcyjnego i długotrwałego wpływu na złożoność ekosystemów. Od czasu podjęcia obserwacji satelitarnych, w latach 80 XXw. frekwencja oceanicznych fal gorąca na świecie wzrosła z 25 do 55 rocznie. Niektóre z nich pojawiają się z pewną regularnością, jak el Nino, inne stanowią nowość w systemie oceanicznym. Do tej drugiej kategorii należy „the blob”, nawiedzający północnowschodni Pacyfik. Blob obserwowano co roku od 2013, a w 2019 utrzymywał się ponad 200 dni na powierzchni rzędu 8 milionów km2. We wrześniu 2020 roku woda na zachód od Kanady, na powierzchni ponad 9 mln km2 miała temperaturę o 4°C wyższą niż przeciętna. Wobec destrukcyjnego wpływu na ekosystem a zarazem na gospodarkę, stworzono system mający zadanie określić i prognozować warunki do powstawania oceanicznych fal ciepła w tamtym rejonie,  MHW Tracker.

Ilustracja: NOAA/California Current IEA