Charakterystyka osadów z dna Oceanu Arktycznego prowadziła dotychczas sprzecznych wniosków dotyczących procesów zachodzących na szelfie arktycznym podczas zlodowaceń. Analiza izotopowa osadów z dna Oceanu Arktycznego i przyległych mórz ujawniła, że akweny te były nie tylko pokryte rozległym szelfem lodowym, ale także całkowicie wypełnione słodką wodą. Badacze z Instytutu Alfreda Wegenera, Centrum Badań Polarnych i Morskich Helmholtza, opublikowali w Nature wyniki analiz zawartości izotopu Toru 230 (²³⁰Th) w osadach Arktyki. Wyniki ich badań wskazują na to, że masa słodkiej wody o objętości rzędu 9 mln km³ wypełniała arktyczną nieckę pod pokrywą lodu szelfowego i zdarzyło się to dwukrotnie, w okresach 70 000–62 000 i 150 000–131 000 lat temu. Wyniki te, wobec możliwości gwałtownego uwolnienia takiej masy wody do Oceanu Światowego, dostarczają nowych zmiennych dla modeli oceanograficznych opartych o zawartość ²³⁰Th, a opisujących zmiany poziomu morza w plejstocenie.

Link do publikacji w Nature